Wedstrijdverslag vanuit de Dobre:
Ik zeilde vandaag voor het eerst mee met Romke in de Dobre. Ik ben opgegroeid met zeilen, maar heb er heel lang niks/ niet veel meer mee gedaan.
Ik reed vanuit Leeuwarden naar Lauwersoog en zag al wat zeilboten en zag dat er wel wat wind stond. Dat is mooi voor het zeilen dacht ik nog.
Toen ik aankwam bij Sietske en Romke hadden zij de voorbereidingen getroffen. We konden gelijk vertrekken. Ik had mij via de website iets ingelezen wat de bedoeling was van de wedstrijd en kreeg van Romke verdere instructies.
Op de weg naar het meer bleek de wind pittig te zijn. Romke gaf aan dat hij met die reden een rif had gezet. De Dobre is een snel wendbare boot, die bij zo’n forse wind snel op 1 oor ligt, waardoor het zeilen hard werken wordt. Ik vond dit een goede keus, zo konden we samen de Dobre en het samenwerken hierin ontdekken.
Een beetje inzeilend naar de start zagen we al meer deelnemers. Ieder in zijn eigen zeilboot, allemaal verschillend, maar erg verzot op zeilen, zoals ik dat kon zien.
We hielden de tijd goed in de gaten en probeerden vanuit een mooie hoek de start over te gaan. We hadden een mooie hoek, echter wat wij ook verwachtten, er waren meerdere zeilers die het op deze hoek hadden voorzien, dus het werd nog wel wat dringen bij de start.
We waren mooi weg gaf Romke aan, we moesten 1 keer overstag om zo om de eerste boei te komen. Daarna voor de wind en even gekletst met een andere zeiler. Wat zeil technieken doornemen en bijkletsen, zoals ik dit hoorde.
Het stuk tot aan Oostmahorn was lekker om te zeilen. We speelden met de fok, een stukje uitrollen of inrollen. Dit om goede snelheid te houden. De Dobre heeft een goede boordcomputer en windmeter. Hierdoor konden we zien hoe de Dobre het prettigst zeilt. Ik heb hier veel van geleerd. De zeilen strak houden, de snelheid over de 43, de windmeter iets van de mast af en niet te veel druk of trek aan het roer. Dan merk je inderdaad, dan zoeft de Dobre door het water. Hij ligt inderdaad snel op 1 oor. Een paar keer werd ik daardoor overrompeld en hadden we wat gekke kapriolen. Misschien was dit tijdverlies, maar Romke was niet te streng. Hij zei, niks daarvan, we leren hier alleen maar van en we zeilen prima zo!
En dat was ook zo, de wind bleef pittig, rond de 16 of 17 knopen. We konden op de boordcomputer onze ronden zien en hadden hierdoor snel in de gaten waar we langer moesten doorsteken om zo (hopelijk) minder vaak overstag te hoeven, waardoor we tijd winnen. We wisselden af en toe af. Dan ik aan het roer en dan Romke.
Af en toe kwam het zonnetje tussen de wolken door en of hadden we tijd voor een broodje of een foto momentje.
Het was een lange dag, maar doordat we steeds goed bezig waren is het snel verlopen. Voor we het wisten hadden we zes ronden erop zitten en konden we met een leuke ervaring rijker weer richting de haven
Wedstrijdzeilen Lauwersoog
