De voorbereiding van de 5-uurs was goed geregeld op de Osprey. Anjo had de route uitgedokterd en geprint. Diederik had de kaart vergroot,geprint en geseald en Bertus had goed nagedacht en drie kokosmakronen meegenomen.
Toen zaterdagochtend de schipper aan boord kwam, lag de Osprey al onder stroom. Het enige dat nog moest gebeuren was de bevestiging van de fokkeschoten. Dat moeilijke werkje hadden we voor Anjo bewaard, omdat hij zich daar afgelopen week in heeft bekwaamd. Anjo verdeelde de taken, waarbij hijzelf en Diederik de schoten zouden bedienen en Bertus werd – waarschijnlijk door zijn grote deskundigheid – aangewezen als roerganger.
We startten vrijwel gelijktijdig met de Bog bij Lauwersoog en voeren eerst het noordelijke driehoekje drie maal. Toen kwamen de lange rakken, met op de ruime koersen eindelijk koffie (Door Anjo gezet:dus kwaliteit). Later onderweg was er nog een meningsverschil over het ronden van een boei. Eén van de bemanningsleden (zijn naam begint met een D) was van mening dat je een boeironding ook de “verkeerde kant”om mocht maken, en zo niet 300graden maar 420 graden kon draaien om zodoende niet te hoeven gijpen. We dachten hem dit uit het hoofd te hebben gepraat, en maakten dus de goede ronding. Maar nee hoor,tijdens de nazit begon meneer er weer over. Toen kregen wij (A en 😎 bijval, waarna we er maar eentje op hebben gedronken.
Van rak 5 naar rak 10 moesten we de kruiston SB houden. Mooi dicht er langs natuurlijk. Ja, vergeet het maar, in een vlaag loefde Osprey op. De roerganger had het roer al bijna dwars onder de kont, maar de schoters reageerden te laat en konden niet voorkomen dat we de ton raakten. Toen we klaar waren met elkaar de schuld te geven, hebben we een strafrondje gemaakt.
Anjo’s route, die goed uitgekiend was, leverde geen problemen behoudens gedurende de laatste drie kwartier, toen er tussen D en A nog wel een discussie onstond over de laatste te varen rakken, die ik niet gevolgd heb omdat ik mijn gehoor-elektronica wijselijk thuis had gelaten. Het resultaat was dat we ruim 8 minuten over hadden.
De nazit in de loods verliep zoals het hoort: de commissieleden hard aan het werk om de uitslag te berekenen. Zo nu en dan kwamen de deelnemers binnen met lekkere drankjes en hapjes. De vermoeidheid verdween snel en de tongen kwamen weer behoorlijk los.
Jammer was wel dat het budget het nog niet toeliet om hete bitterballen te serveren, maar wie weet de volgende keer.
Groet van Bertus
Wedstrijdzeilen Lauwersoog
